İsmail Kılıçarslan - Korona günleri - 15.03.2020

 

Evvelde, yani sanatın sanat, zanaatın zanaat olduğu demlerde tekkelerde sufiyân, medreselerde talibân üç kuruş harçlık kazanmak’çün okkayla diviti ellerine alırlarmış da hat levhaları yahut dualar yazarlarmış ki onları cömert kimeslenere satalar. Ol dem, demlerin hası imiş ki bir kimesne dara düşecek olsa hemeninde sokağındaki tekkeye koşarmış da sufiyânın yazdığı bereket duasını alır imiş. Bir kimesnenin gönlü bunalsa sekine duası peşine düşer imiş. Bebesine beliğine nazar erişse nazar ayetleri yazılı levhalar alırmış da evceğizinin görünen yerine asar imiş. Şol esnaf olsa “Er rızku alâ’llAllah” yazdırıp da asarmış dükkânına. Şol âlim olsa “hikmet müminin yitiğidir, onu nerede görse alır” hadisini seçermiş aradan. Çün bilirmiş ki “dua da tedbire dâhildir.” Bir kez daha yazmıştım. Adına genel olarak “tekke işi” denilen böylesi eserlerin hastasıyım. O kusurlu güzellikleri beni benden alıyor her gördüğümde. Ve tabii nerede görsem sahibi olmaya çabalıyorum. Böyle iki tane “tekke işi” karşıma geçen yaz Ayvalık’ta çıktı. Güzel mi güzel bir antika esnafının anlattığına göre kadim Ayvalık’ta Müslüman evi pek azmış ama Müslüman evlerinden böyle tekke işleri çok çıkarmış.